Kamień Pomorski - pętla przez Gryfice ze zwiedzaniem

#lat=53.738974664921&lng=14.87317&zoom=9&maptype=ts_terrain



Zdjęcie na tapetę: „Dar bratniego Związku Radzieckiego” – toksyczny i niebezpieczny „Barszcz Sosnowskiego” przy drodze do Gryfic. Chyba, że się mylę i to inny gatunek?



Dziś był ostatni moment na przyjazd nad morze przed prawdziwym sezonem letnim, jazda w większości bocznymi i pustymi drogami o kiepskiej nawierzchni: asfaltowej, szutrowej, brukowej i drogach leśnych. Po drodze kilka nowych miejscowości i zabytków.






Czermnica – kościół z moim ulubionym dębem do tego miejsca wszystko doskonale znane.



Zaraz za kościołem skręciłem w kierunku drogi 106 a następnie zjechałem na częściowo nieznane tereny. Pierwszym etapem była droga polna do Dąbrowy Nowogardzkiej.




Lapidarium w Dąbrowie.



Miętno – współczesna wieża ciśnień.



Miętno – ruiny pałacu z XIX wieku.



Ruiny dworu w Orzechowie – resztki ruin są połączone z normalnym przedwojennym domem mieszkalnym, czyżby to oznaczało, że został on zdewastowany już przed wojną?



Dawny dworzec w Truskolasach z zachowaną niemiecką nazwą miejscowości.
Kolejną ciekawą miejscowością był Trzygłów z pięknym pałacem oraz pomnikowymi dębami, zdjęcia można zobaczyć w relacji z wycieczki z Baszewic do Szczecina.



W Gryficach byłem tylko przejazdem, ruszyłem na wojewódzką drogę do Rewala, wyremontowaną w ostatnim czasie. Szybko jednak zboczyłem z trasy by przejechać zabytkowa aleją Przybiernówko – Grądy.







Tam skończył się asfalt, wjechałem na drogę szutrową, potem brukowaną. Od Modlimowa znowu asfalt, skąd pojechałem prosto do Cerkwicy.




W Cerkwicy odwiedziłem cmentarz poświęcony poległym w I wojnie światowej. Każde widoczne w tle drzewo to jeden poległy, imiona i nazwiska były wyryte na kamieniach ustawionych pod każdym drzewem, w większości zachowanych do naszych czasów.



Odtworzona w XIX wieku Studzienka św. Ottona, domniemane miejsce chrztu Pomorzach przez św. Ottona w Bambergu w 1125 roku.



W Cerkwicy powrót na drogę wojewódzką 110 i jazda do Karnic, gdzie znajduję się piękny kościół z 1493 roku oraz XIX wieczna kaplica cmentarna rodu von Karnitz. Przez drzewa niewiele widać, miejscowość do powtórki w okresie zimowym.




W Ninikowie też niewiele było widać.



Po południu słońce zaczęło chować się za chmurami, mimo to, temperatura nie była niska, o czym informował zegar i termometr na rondzie w Rewalu.



Kolejna miejscowość do słynny Trzęsacz, dziś jeszcze nie było tłumów.




Stąd pojechałem do Dziwnówka nadmorskim szlakiem rowerowym R-10.






Po dłuższym pobycie w Dziwnówku pojechałem do Kamienia Pomorskiego. Dwie dobre wiadomości ukończona została droga rowerowa do Dziwnowa – zdjęcie nr 1 oraz Kamienia Pomorskiego.